http یک پروتکل می باشد که با وضوح وسرعت لازم خود موجب هماهنگ شدن ابر رسانه های سیستمهای اطلاع رسانی با هم می شود و پوشش دهنده حالات جزیی پروتکل های شیی گرا می باشد .
توضیحی بر پورت 80 و 8080
در اینترنت ارتباطاتی که روی می دهد فرا تر از اتصالات TCP/IP می باشد . این ارتباطات باعث نمی شود که بصورت ابزاری این پروتکل در شبکه اینترنت یا شبکه های دیگر مسدود شوند .
ارتباط بین مشتری وخدمتگزار زمانی که از مدل مرجع TCP/IP استفاده می کنیم برروی پورت 80 که پورتی شناخته شده می باشد مستقر و تاسیس می گردد .
لایه ارتباط host2host است که خود شامل دو پروتکل است به نامهای TCP و UDP می باشد برای انتقال می باشد .
پروتکل TCP قویتر و قابل اعتمادتر است و اصولا پروتکل مهمتری نسبت به UDP محسوب میشود. این پروتکل توانایی بازبینی بستههاو کنترل خطا را هم دارد.
پروتکل UDP برای کاهش overflow طراحی شده است و در خیلی از موارد وابسته به TCP است
شماره پورت (Port number):
وقتی شما در شبکه اطلاعات رد و بدل می کنید اطلاعات از درگاههایی وارد و خارج میشن که به این درگاهها میگن پورت . این درگاهها فیزیکی نیستن و واسه TCP/IP تعریف شدن . برای TCP جمعاً 65535 تا پورت تعریف شده که پورت شماره صفر رزرو شده و از اون استفاده نمیشه .
شماره پورت یه عدد 16 بیتیه که مشخص کننده یه درگاه اطلاعاته . در هدر TCP شماره پورت مبدا (یعنی شماره پورتی که برنامه کاربردی بوسیله اون پورت اطلاعات را میفرسته) و شماره پورت مقصد(یعنی شماره پورتی که برنامه کاربردیه سیستم مقابل بوسیله اون پورت اطلاعات را میگیره) وجود داره .
تقسیم بندی پورت ها از روی شماره
– پورت های 0 تا 1023 :
مشهورترین پورت ها هستن و معمولا هرکدوم برای یه سرویس خاص استفاده می شه
– پورت های 1024 تا 49151 :
این سری از پورت ها مشخصا با هیچ کدام از سرویس های اینترنتی مرتبط نیستن بلکه وقتی که با یه ابزار شبکه مثله مرورگر اینترنت (مثل Internet Explore یا Netscape Navigator ) ، نرم افزار ارسال و دریافت E-**** (مثل Outlook یا Edura ) ، نرم افزارهای FTP (مثل WS-FTP یا Cute-FTP ) کار می کنین، یکی از این پورت ها به صورت random باز شده و یه ارتباط با سرور (با توجه به نوع سرویس اینترنتی که می ده که یکی از پورت های 0 تا 1023 هستش ) برقرار شده و داده ها ارسال و دریافت می شن. یعنی پورت شما یکی از پورت های این قسمته و پورت سرور یکی از پورت های بالایی . این سری پورت ها رو پورت های register شده هم می گن .
مثلا پورت 8080 پورتی هستش که پروتوکل Http و سرویسهای وب بعنوان شماره پورت جایگزین جهت ارتباط استفاده می کنند.
– پورت های 49152 تا 65535 :
این سری از پورت ها به ندرت استفاده می شن . کاربرد اساسی اونا برای یه سری سرویس های خاص اینترنتی هست یا توسط Trojan ها که برای Hack کردن کامپیوتره . البته خیلی از Trojanهای معروف از پورت های دیگری هم استفاده می کنن و این تقسیم بندی ها همیشه برقرار نیست و به همین علته که گاهی پورت ها رو به دو دسته زیر 1024 و بالای 1024 تقسیم می کنن .
یک نکته تاریخی:
اینترنت در ابتدا بر روی سیستم های مبتنی بر یونیکس گسترش داشت و یونیکس 1023 شماره پرت اول را بعنوان پورتهای با امتیاز سیستمی یا root مشخص نمود که تنها توسط سرویسهای root قابل دسترسی بودند.بنابراین تنها سیستم های دارای مجوز وحق انحصار قادر به برقراری ارتباط و قرار دادن یک وب سرور بر روی پورت 80 بوده اند .در نتیجه سیستم هایی که دارای چنین حق امتیازی نبودند تا وب سرور خود را بر روی پورت 80 قرار دهند پورت 8080 را بعنوان پورت جایگزین انتخاب نمودند مثلا وب سرور آپاچی و تامکت روی این پورت کار می کند.
لیست شماره پورت های معروف
اینم شماره و سرویس یا اسم چند تا پورتهای شناخته شده .
7 ………. echo
9 ………. discard
11 ……… systat
13 ……… daytime
15 ……… netstat
19 ……… chargen
21 ……… ftp
23 ……… telnet
25 ……… smtp
37 ……… time
39 ……… rlp
43 ……… whois
53 ……… dsn-lookup
70 ……… gopher
69 ……… tftp
79 ……… finger
80 ……… http
109 …….. pop2
110 …….. pop3
119 …….. nntp
135 …….. ntrps-dec
139 …….. netbios
161 …….. snmp
179 …….. bgp
443 …….. shtp
512 …….. bif
یه پورت در دو وضعیت میتونه باشه ، باز یا بسته . وقتی پورت بازه یا فال گوشه یا در حال ارتباط .
در وضعیت باز یه برنامه پورت را کنترل میکنه و به پکتهای رسیده به اون پورت جواب میده و در حالت بسته پورت غیر فعاله و هیچ برنامه روی پورت فعالیت نمیکنه و پورت در برابر پکتهایی که میرسه عکس العملی نشون نمیده . در ویندوز یه سری پورتها بصورت پیش فرض بازن و هر کدومشون با یه برنامه کنترل میشن . مثلا پورت 23 بوسیله telnet کنترل میشه . وقتی یه برنامه کاربردی مبتنی بر TCP روی سیستمتون نصب میکنید این برنامه یه پورت را تحت کنترل قرار میده و اون پورت را به حالت باز در میاره و روی اون پورت برای بسته های TCP رسیده برای اون پورت اصطلاحاً فال گوش می ایسته . اینکه یه برنامه کاربردی از چه پورتی استفاده کنه بوسیله کسی که اون برنامه را مینویسه تعیین میشه . مثلاً یاهو مسنجر از پورت 5101 برای ارتباط چت استفاده میکنه .
وقتی شما با اکسپلورر میخواهید صفحه های وب یه وب سایت را ببینید اکسپلورر برای TCP پورت 80 را پورت مقصد معرفی میکنه چون سرویس ارائه صفحه های وب روی پورت 80 وب سرورها هستن و این شماره پورت در هدر TCP بعنوان شماره پورت مقصد اضافه میشه و شماره پورتی که اکسپلورر از اون صفحه ها را درخواست کرده میشه پورت مبدا مثلا 1234 . وقتی این درخواست میرسه به سرویس دهنده صفحات وب اون وب سرور ، این سرویس دهنده ، صفحه هاکه بصورت کدهای HTML هستن
را بصورت پکت های TCP با پورت مقصد یعنی پورت اکسپلورر شما مثلا 1234 و پورت مبدا 80 میفرسته .
ارتباط در شبکه توسط یک جفت آدرس شبکه و شماره پورت می باشد مثلا :10.10.10.255.255:80
که اولی آدرس شبکه هستش در اینترنت به اون آدرس ip میگیم و دومی شماره پورت می باشد.
