غوغای امواج

شبکه های مختلف بی سیم که روزبه روز هم تعدادشان بیشتر می شود، باعث گیجی و سردرگمی بسیاری از کاربران می شود. به همین دلیل، نگاهی اجمالی و کلی به انواع شبکه های بی سیم داده می اندازیم:

Wi-Fi
بیشتر کاربران حوزه فناوری اطلاعات با وایفای آشنایی دارند. ارتباط بر اساس رسانه وایفای معمولا به واسطه مسیریاب های خانگی یا تجاری-اداری ارائه می شود. امروزه تقریبا در تمامی اماکن عمومی کشورهای توسعه یافته شبکه های وایفای موجود است. در کشور ما هم اماکنی همچون فرودگاه ها و هتل ها و برخی رستوران ها و کافی شاپ ها خود را مقید به ارائه این گونه سرویس ها کرده اند. شبکه های وایفای اندکی سریع تر از شبکه های نسل سوم موبایل (3جی) هستند. این قابلیت باعث می شود که این شبکه ها تا بیش از 10 مگابایت در ثانیه توانایی تبادل اطلاعات داشته باشند. علت اصلی این موضوع این است که شبکه های وایفای روی تجهیزات و رسانه های خود تکیه دارند و هم زمان هیچ گونه سرویس دیگری را برعکس شبکه های 3جی ارائه نمی دهند .ضعف جدی این شبکه ها به موضوع جابه جایی بر می گردد شما نمی توانید در طول مسیر و سفر از این شبکه ها استفاده کنید، مگر اینکه در شهری زندگی کنید که در تمام نقاط شهر یک شبکه عظیم وایفای طراحی شده باشد و شما در مسیر آنتن آنها باشید که خوب آن شهر واقعا رویایی خواهد بود.
البته فراموش نکنید که چنین آنتن هایی در صورتی به دردبخور هستند که واقعا نزدیک آن ها باشید و سینگال خوبی را دریافت کنید. نکته مهم دیگری که باید ملاحظه شود، مصرف انرژی است. معمولا گوشی های موبایلی که از وایفای استفاده می کنند سریع تر باتری مصرف می کنند. اما در حالت 3جی میزان مصرف به شدت کاهش پیدا می کند.

3G
شبکه های سریع 3جی که حداکثر تا ۲ در ثانیه خدمت رسانی می کنند، هنوز اندکی از شبکه های وایفای کندتر عمل می کنند. اما این کندی زیاد چشمگیر نیست. شبکه های 3جی در اکثر شهرهای کشورهای توسعه یافته و حتی جاده ها و بیابان های این کشورها همانند شبکه تلفن همراه توسعه یافته و می توان در کمتر از چند ثانیه با بیشترین سرعت به اینترنت متصل شد. البته در کشور ما خیلی ها مشغول کارند تا شاید اپراتور چندمی بیاید و ما به تکنولوژی های حال حاضر دنیا دسترسی داشته باشیم. البته به علت استفاده 3جی از پروتکل های خاص ارتباطی این رسانه ارتباطی اجازه تبادل فایل های حجیم را به ما نمی دهد. البته منظور از حجیم مثلا یک فایل چند 100 مگابایتی است.

شرکت های مخابراتی بزرگ که اقدام به ارائه این سرویس می کنند هم زمان با ارائه بستر صوتی و تصویری تلفن همراه و حتی بستر پیام کوتاه، 3جی را به عنوان بستر ارتباطی اینترنت کاربران در نظر می گیرند. 3جی در کشورهای توسعه یافته همانند جی پی آر اس در کشور خودمان است، و فقط 2 تفاوت بسیار کوچک دارد:
قیمت آن بسیار ارزان است.
سرعت آن بسیار زیاد.

امکان استفاده از بی تی اس های معمولی و مجهزکردن آنها به نسل سوم شبکه های مخابراتی سیار و ستون فقرات متناسب باعث می شود این شبکه ها بسیار ارزان و در دسترس باشند.

Edge E - IGPRS
این گونه شبکه ها بر مبنای پروژه همکاری نسل سوم (پروژه همکاری نسل سوم (3جی دبل پی) ایجاد شده اند. با این شبکه ها امکان استفاده از فایل های ویدئویی و یا صوتی کیفیت خوب وجود ندارد، البته در کشور ما این سرعت به عنوان یک سرعت ایده آل برای بهره گیری از اینترنت شناخته می شود. تکنولوژی ادج برای تلفن های همراه نسل دوم توسعه یافته است و به عنوان بستر خدماتی برای مشترکانی که هنوز به گوشی های نسل جدید مهاجرت نکرده اند استفاده می شود. در کشور هنوز این تکنولوژی استفاده نمی شود و از نسل گذشته این بستر ارتباطی به عنوان دکوراسیون پر هزینه خدمت رسانی به مشتریان اپراطورهای تلفن همراه بهره گرفته می شود.

WiMAX
وایمکس 802.16ئی استاندارد جدیدتری است که برای شبکه بندی بی سیم طراحی شده است. برخی از کاربران به اشتباه وایمکس را با وایفای یکی می گیرند، که این مساله اشتباه است. وایمکس در شبکه های بزرگتر کاربرد بهتری دارد، حال آنکه شبکه های وایفای بیشتر برای محیط های محلی استفاده می شود.

پیاده سازی زیرساخت وایفای از وایمکس ارزان تر است و یک فرودگاه بزرگ را می توان با کمتر از 500 میلیون تومان به طور کامل تحت پوشش این شبکه قرار داد؛ اما وایمکس، برای پیاده سازی شبکه های (MAN (Metropolitan Area Access طراحی شده است. هر ایستگاه وایمکس می تواند تا 60 کار تجاری یا صدها کاربر خانگی را پاسخگو باشد، همچنین برد شبکه های وایمکس روی کاغذ تا 45 کیلومتر است، اما در عمل، این مقدار بین 8 تا 10 کیلومتر برآورد می شود. از نظر عملیاتی، وایمکس و وایفای پیاده سازی مشابهی دارند. ایستگاه وایمکسسیگنالی را به گیرنده وایمکس می فرستد (که شبیه به اکسس پوینت ها در وایفای است) و بعد ارتباط برقرار می شود. بزرگترین دغدغه وایمکس، تعدد کاربران در یک محدوده کوچک است که در این حالت، برخی از کاربران را به نزدیک ترین سرویس دهنده انتقال می دهد. همان طور که گفتیم، ضعف شبکه های وایفای در نقل و انتقال است و زمان برقراری ارتباط با شبکه های وایفای بسیار طولانی تر از شبکه های وایمکس است.